زین سال و ماه فرصت کارت منزه است

مژگان دمی که سایه کند روز بیگه است

تا کی غرور چیدن و واچیدن هوس

در خانه این بساط که افکنده ای ته است

سعی نفس چو شمع به پستی ست رهبرت

چندانکه -ریسمان تو دارد اثر چه است

بی وهم پیش و پس گذر، ای قاصد عدم

خواهی دچار امن شد آیینه در ره است

فرصت کجاست تا غم سود و زیان کشی

این ما و من چو عمر شرر مرگ ناگه است

اقبال مردکار مکافات ظلم نیست

زنن فتنه گر تو غافلی ادبار آگه است

افسون جاه می کشد آخر به خستت

چون آستین درازکنی دست کوته است

انکار عاجزان مکن ای طالب کمال

در ناخن هلال کلید در مه است

از معنی دعای بت و برهمن مپرس

این رام رام نیست همان الله الله است

بیدل تأملی که درین بزم شیشه را

یکسر صدای ربختن اشک قهقه است